Η πανδημία του COVID-19 επηρέασε σε πολύ μεγάλο και αρνητικό τις ζωές των ανθρώπων, ανάμεσα τους και αυτές των ηλικιωμένων. Είχε όμως επίπτωση και στα ηλικιακά στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις σε σχέση με τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα. Σε περιπτώσεις όπως η πρόσβαση στο σύστημα υγείας ή τα μέτρα φυσικής απομόνωσης, υπήρξαν διακρίσεις βάσει χρονολογικής ηλικίας, με την άποψη ότι οι ηλικιωμένοι έχουν επηρεαστεί περισσότερο από την πανδημία να είναι η επικρατούσα, αν και οι παράγοντες για την επιβάρυνση της ανθρώπινης υγείας επίκοιλαν.
Η ηλικία, ως κριτήριο φυσικής απομόνωσης, δε λαμβάνει υπόψιν τις διαφορετικές ανάγκες αλλά και ικανότητες των ηλικιωμένων. Σε κάθε περίπτωση, υπήρξε κίνδυνος μειωμένης κοινωνικής διάδρασης, μοναξιάς και περιορισμού της ικανότητας αυτών των ανθρώπων σε βασική κοινωνική συμπεριφορά. Επίσης, η μερική απεικόνιση του COVID-19, ως ασθένειας από την οποία οι ηλικιωμένοι κινδυνεύουν πολύ πιο άμεσα, αποθάρρυνε τους νεότερους να τηρούν τα μέτρα προστασίας και τις οδηγίες για τη δημόσια υγεία.
Από την άλλη πλευρά όμως, η πανδημία στάθηκε ως αφορμή για την εμφάνιση ευκαιριών και θετικών πρωτοβουλιών, οι οποίες έχουν ως κοινό παρονομαστή την διαγενεακή αλληλεγγύη και την κοινωνική συνοχή. Ο εθελοντισμός και οι ομαδικές δραστηριότητες έχουν αποκτήσει πλέον φανατικό κοινό στην τρίτη ηλικία, ενώ παρά τη φυσική απομόνωση, οι τρόποι επικοινωνίας μέσω του διαδικτύου γνώρισαν ιδιαίτερη άνθηση, με απώτερη συνέπεια τη διατήρηση και φροντίδα μεγάλης μερίδας αυτών των ανθρώπων, όσον αφορά την ψυχική υγεία τους. Κάτι που συνδέεται άμεσα και με την αντίστοιχη σωματική, καθώς πλήθος μελετών έχει αποδείξει σύνδεση της ψυχικής υγείας με την μη υιοθέτηση ανθυγιεινών συμπεριφορών όπως η ανθυγιεινή διατροφή, η μη λήψη φαρμάκων όπως αυτά έχουν συνταγογραφηθεί, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ή το κάπνισμα, καθώς και κάποιος συνδυασμός των προαναφερθέντων.
Η παγκόσμια Έκθεση προτείνει την ακόλουθη μελλοντική κατεύθυνση για τις εργασίες σχετικά με τη νομοθεσία και την πολιτική:
Κάποιες προτάσεις για την άρση των στερεοτύπων και την μεγαλύτερη ενεργοποίηση των ηλικιωμένων, ως κοινωνικό πόρο, συνοψίζονται στα εξής :
- Ανάπτυξη εθνικής νομοθεσίας και πολιτικής κατά των διακρίσεων
- Βελτίωση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη για καταγγελίες περί ηλικιακών διακρίσεων
- Αύξηση της σχετικής ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού
- Εκπαιδευτικές παρεμβάσεις και αντιστερεοτυπικά παραδείγματα
Με την εξάπλωση του COVID-19 να βρίσκεται σε συνεχή ύφεση, η σημερινή συγκυρία είναι ιδανική για την ανάδειξη του εθελοντισμού και των δραστηριοτήτων του, ως μέρος μιας ευημερούσας και αναπτυσσόμενης κοινωνίας. Οι προσπάθειες των εθελοντών, ιδίως των μεγαλύτερων σε ηλικία και ως εκ τούτου πιο πεπειραμένων, συχνά περιλαμβάνουν δίκτυα στήριξης της επιχειρηματικότητας, καθώς και προγράμματα κατάρτισης, τεχνικής υποστήριξης και ενίσχυσης των πιθανοτήτων επιτυχίας για επιχειρηματικές προσπάθειες. Επιπρόσθετα, είναι δυνατή η ύπαρξη συγκεκριμένων ομάδων εθελοντών με εξειδίκευση στα οικονομικά, στην τεχνολογία, στις υποδομές κλπ. Οι κατά τόπους κοινότητες συνήθως έχουν περιορισμένους πόρους, οπότε με την προσφορά εναλλακτικών λύσεων, όπως η βοήθεια των εθελοντών, οι επιπρόσθετοι πόροι ενσωματώνονται και έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας αντίστοιχων προσπαθειών. Ο COVID-19 είχε ως αποτέλεσμα την ανάδυση νέων μορφών οικονομικής δραστηριότητας, οι οποίες σε κάθε περίπτωση χρειάζονται τη συμβολή και συμβουλή των μεγαλυτέρων. Εν προκειμένω, ο εθελοντισμός και το αφήγημα του είναι και απαραίτητος, αλλά και κομβικής σημασίας.»