Η Δήμητρα Νεάνθη βρέθηκε στις Δρυμάδες Πωγωνίου ως εθελόντρια του Προγράμματος "Αειθαλεία", συμμετέχοντας στο δεκαήμερο εργαστήριο κατασκευής παραδοσιακής βλάχικης καλύβας για μετακινούμενους κτηνοτρόφους, που συντόνισε το Οικομουσείο Ζαγορίου σε συνεργασία με την ΕΛΙΞ. Εργάστηκε μαζί με την υπόλοιπη εθελοντική ομάδα σε καθημερινή βάση, αποκομίζοντας σημαντικά οφέλη από μία μοναδική για αυτή, όπως μας την περιέγραψε, εμπειρία. Η κα Νεάνθη μας μίλησε για την εμπειρία της και μοιράστηκε τους λόγους που την ώθησαν να συμμετέχει ενεργά στην εν λόγω δράση, αλλά και αυτούς για τους οποίους θα ήθελε πολύ να συμμετέχει σε κάτι ανάλογο στο μέλλον.
Καλησπέρα Δήμητρα. Πριν μας περιγράψεις την εμπειρία σου από το workcamp στο Δήμο Πωγωνίου, θα θέλαμε να μας πεις ποια ήταν και είναι η γενικότερη στάση σου απέναντι στον εθελοντισμό;
Ο εθελοντισμός με απασχολούσε σε όλη μου τη ζωή. Προσπάθησα μερικές φορές αλλά λόγω καταστάσεων δεν ήταν εύκολο να αφοσιωθώ. Ωστόσο έχω υπάρξει εθελόντρια. Όταν ήταν η κόρη μου στους προσκόπους, έχω πάει ως βοηθός μάγειρα για τα παιδιά της κατασκήνωσης. Μια εμπειρία καταπληκτική, έχουν περάσει 15 χρόνια και τη θυμάμαι ακόμα, μια εμπειρία που μου έδωσε πολλά πράγματα και με απελευθέρωσε. Εκτός από την ικανοποίηση για το ότι τα κατάφερα στα καθήκοντα μου, κατάφερα να υπερκεράσω και άλλες δυσκολίες. Τον ύπνο σε μια σκηνή, τη συνύπαρξη με αγνώστους, την έλλειψη των ανέσεων, πράγματα που δεν υπήρχαν εκεί. Ωστόσο διαπίστωσα πως τα σημαντικά δεν ήταν αυτά, αλλά το πως αισθάνεσαι μέσα σου. Εγώ αισθάνθηκα υπέροχα, προσέφερα πολλά για αυτό και μου έμεινε αυτή η πολύ όμορφη εικόνα. Και θα ήθελα πολύ να το ξαναζήσω. Τώρα που δεν εργάζομαι ψάχνω για αντίστοιχες δράσεις, δεν είναι κάτι το εύκολο να μπεις σε εθελοντικές ομάδες. Ήθελα να δουλέψω με μικρά παιδιά, ωστόσο οι υπεύθυνοι δεν φάνηκαν ιδιαίτερα ζεστοί και συνεπείς, κάτι που με αποθάρρυνε.
Κάποια στιγμή λοιπόν έρχεσαι σε επαφή με το Πρόγραμμα "Αειθαλεία", σωστά;
Συνεχίζοντας το ψάξιμο online βρήκα μία πολύ ενδιαφέρουσα δράση καθαρισμού από πλαστικά και απορρίμματα στον Υμηττό, κάτι το οποίο με ενδιέφερε πάρα πολύ και ήθελα να συμμετέχω, έχοντας μια απέχθεια για τη δυσωδία και την ασχήμια γύρω μας. Είδα τη δράση, τηλεφώνησα στην κα Βανδώρου και ενημερώθηκα. Παρόλο που δεν μπορούσα να συμμετέχω στη δράση στο Πυροφυλάκιο της Καισαριάνης, μου ήρθε email για τη δραστηριότητα στο Δήμο Πωγωνίου και συγκεκριμένα στις Δρυμάδες. Αυτό ήταν κάτι το καταλυτικό για μένα. Είδα αφενός Ήπειρο, αφετέρου Δρυμάδες και Σταυροσκιάδι (όπου διαμέναμε) ήμουν σίγουρη πως θέλω να συμμετέχω, καθώς είναι τα χωριά του πατέρα μου και της μητέρας μου αντίστοιχα. Ήταν σαν να με καλεί αυτή η δράση. Μου άρεσε επίσης το αντικείμενο της δράσης, η κατασκευή της καλύβας για τους μετακινούμενους κτηνοτρόφους. Στην αρχή ήταν μία έκπληξη για μένα, ένα συναίσθημα παράξενο. Με εντυπωσίασε η φύση γύρω μας, αλλά και μόνο η αίσθηση ότι επισκέπτομαι αυτά τα μέρη μετά από 50 χρόνια, μαζί με τις αντίστοιχες αναμνήσεις, ήταν πολύ δυνατή. Το μέρος δεν το θυμόμουνα ιδιαίτερα, οι δρόμοι ήταν με πέτρες την τελευταία φορά που το επισκέφτηκα. Ξαφνικά είδα άσφαλτο και ένα πολύ διαφορετικό συναίσθημα, που με εξέπληξε και με ακινητοποίησε. Σιγά σιγά ένιωσα ξανά πολύ άνετα.
Τι αναμνήσεις έχεις από το workcamp στις Δρυμάδες; Πως θα περιέγραφες την καθημερινότητα εκεί;
Ήταν πραγματικά υπέροχα. Είχα βέβαια τους αρχικούς φόβους μου, που θα πάω, ποιους θα βρω, πως θα είναι ο ξενώνας, ποιους θα βρω φυσικά καθώς θα συναντούσα 11 άτομα τα οποία δε γνώριζα και αναρωτιόμουν πως θα συμβιώσω. Όλοι γνωρίζουμε πως όταν γίνονται ομάδες υπάρχουν και θέματα. Ωστόσο μπαίνοντας σε αυτό το γκρουπ, αυτόματα οι φοβίες διαλύθηκαν. Παρά τα κάποια προσωπικά θέματα, υγιεινής κλπ., ειλικρινά δε μου δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα. Δέσαμε με την ομάδα, στο 80%, δε δημιουργήθηκε θέμα μεταξύ μας και η όλη αύρα από το γύρω περιβάλλον, μαζί με τη δικιά μας, λείανε όλα τα τυχόν προβλήματα και δημιούργησε μία εξαιρετική συνύπαρξη.
Πως σου φάνηκαν οι εργασίες; Σου ταιριάζει η χειρωνακτική δουλειά;
Ακόμα έχω τα σημάδια στα χέρια μου από τη δουλειά! Από το δέσιμο των σκοινιών και άλλες εργασίες. Πριν πάμε στην καλύβα, μόνο από τη μητέρα μου είχα ακούσει το δεμάτιασμα. Και όμως σε αυτή τη δράση το έμαθα! Και θεωρώ πως θα μου χρησιμεύσει. Ήταν ιδιαίτερη εμπειρία και σίγουρα κάτι που ήθελα να κάνω εκεί. Όπως αντίστοιχα και άλλες εργασίες που κάναμε. Μου αρέσει η χειρωνακτική εργασία. Παρά τους πόνους που προκύπτουν καμιά φορά στα χέρια και χρήζουν φυσιοθεραπείας. Νιώθω ότι "βγαίνει" δουλειά και υπάρχουν αποτελέσματα. Όπως την τελευταία μέρα όπου εκτός προγράμματος συλλέξαμε πατάτες στο διπλανό χωριό, μια εμπειρία πολύ δυνατή. Δεν ήξερα καν πως συλλέγονται οι πατάτες, ωστόσο με το σκάψιμο και τη συγκομιδή, ένιωθα πως έβρισκα θησαυρό, ήταν εκπληκτική εμπειρία. Γενικά το να είσαι έξω στη φύση, οι αγροτικές εργασίες, όλα αυτά σου δίνουν μεγάλη χαρά και συναισθήματα. Τώρα που μιλάμε μου ξαναέρχονται οι αναμνήσεις.
Πως ήταν οι σχέσεις με τους άλλους εθελοντές, δεδομένου ότι δε γνωριζόσασταν από πριν;
Υπήρξαν κάποιες δυσκολίες, δεν είχαμε με όλους το ίδιο δέσιμο. Ωστόσο γνώρισα εξαιρετικά άτομα τα οποία έχουν κάνει εθελοντισμό πολύ περισσότερο από εμένα και πραγματικά τα θαύμασα. Διότι είδα πως έχουν αφιερωθεί σε αυτό που κάνουν και έχουν προσφέρει πραγματικά, κάτι που με έκανε να σκεφτώ πως δεν έχω προσφέρει όσα θα ήθελα στους γύρω μου. Γενικότερα πήρα πολλά και από τα άτομα και από την εμπειρία. Με κάποιους δεθήκαμε περισσότερο, περάσαμε εξαιρετικά με κοινό χιούμορ, γελάσαμε πολύ. Ψυχολογικά σε ανεβάζει πολύ αυτό και σε ξαλαφρώνει ταυτόχρονα. Το καλό σε αυτή την ομάδα ήταν πως υπήρχε η διάθεση για ουσιαστική αλληλεπίδραση.
Σε ευχαριστούμε πολύ Δήμητρα. Τα τελευταία λόγια δικά σου.
Θα ξαναζούσα αυτή την εμπειρία "με τα χίλια". Όταν γύρισα είχα πάθει σχεδόν υστερία, έψαχνα να βρω αντίστοιχο πρόγραμμα για να ξαναπάω. Η χειρωνακτική εργασία σε κάνει να ξεφεύγεις από την καθημερινότητα. Θα ήθελα οπωσδήποτε να συμμετέχω ξανά σε εθελοντική δράση. Ακόμα και σε πνευματική εργασία εκτός από χειρωνακτική. Σε κάτι εκτός Αθηνών, ακόμα και εκτός Ελλάδος. Αλλά κυρίως στην επαρχία. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη που μου προσφέρθηκε αυτή η ευκαιρία, όπως και πολύ καλά με τον εαυτό μου καθώς ήμουν έτοιμη να τη δεχτεί. Δε με φόβισε η αλλαγή και το άγνωστο, παρά τις όποιες αμφιβολίες πήρα πάρα πολλά από αυτή την εμπειρία, σε προσωπικό επίπεδο αλλά και για το ταξίδι που με έφερε πίσω στο παρελθόν μου.